Najbardziej znanym szlakiem na wyspie jest szlak Fira – Oia, biegnący wzdłuż kaldery pomiędzy dwiema najbardziej znanymi miejscowościami Santorini. Droga, którą prowadzi szlak niegdyś służyła do transportu towarów na mułach pomiędzy Oią a Firą.
Przez niektórych jest uważany wręcz za jeden z najpiękniejszych szlaków na świecie. Szlak prowadzi przez tradycyjne santoryńskie miejscowości, pośród wulkanicznego krajobrazu i charakterystycznych kościołów z niebieskimi kopułami. Przez całą drogę możemy podziwiać oszałamiające widoki na Morze Egejskie, kalderę oraz cały archipelag wysp Santorini.
Na mapach i drogowskazach jest oznaczony jako szlak numer 9. Szlak jest łatwy, a przez całą drogę możemy podziwiać fantastyczne widoki na kalderę. Wycieczka jest odpowiednia dla starszych dzieci, ale droga w niektórych miejscach jest nieprzejezdna dla wózków.
Można przejść szlak samodzielnie lub wynająć lokalnego przewodnika, który chętnie odkryje wszystkie tajemnice miejsc napotkanych po drodze.
Szlak ma 10 km długości, a przejście go średnim tempem zajmuje około 3 – 4 godziny, jednak jeśli planujemy postoje na robienie zdjęć i podziwianie widoków (warto!!!), należy zarezerwować sobie więcej czasu.
Przez większą część trasy nie ma cienia, zatem w upalne dni należy pamiętać o zaopatrzeniu się w wodę, nakrycie głowy oraz krem z filtrem. Warto też pamiętać o odpowiednim obuwiu, ponieważ część drogi stanowi niekiedy stroma, kamienista ścieżka.
Chyba nikomu nie trzeba przypominać także o zabraniu ze sobą także aparatu fotograficznego – podczas wędrówki będziemy mijać mnóstwo malowniczych, fotogenicznych miejsc, które warto uwiecznić na zdjęciach.
Rekomendujemy wybranie się na szlak wczesnym rankiem, dzięki czemu można uniknąć tłumów oraz największych upałów. Alternatywnym rozwiązaniem jest wycieczka tym szlakiem późnym popołudniem i obejrzenie słynnego zachodu słońca w Oi. Wtedy jednak należy uwzględnić powrót w porze nocnej – biorąc ze sobą latarki na drogę powrotną lub korzystając z taxi / publicznego transportu (koszt biletu autobusowego z Oi do Firy wynosi ok. 1,80 Euro).
Na szlaku gdzieniegdzie możemy znaleźć drogowskazy, ale nie ma ich zbyt wiele. Jednak zgubić się nie jest łatwo – należy po prostu iść w kierunku Oi, mając morze zawsze po lewej stronie.
Na trasie trzeba pokonać kilka przewyższeń – najwyższy punkt trasy znajduje się na wysokości 336 m, a najniższy – około 130 m n.p.m.
Szlak rozpoczyna się na głównym placu w Firze (Theotokopoulos Square), przy hotelu Atlantis. Początkowy odcinek wiedzie przez Firę, sąsiednie (położone nieco wyżej, na północ) Firostefani, a następnie Imerovigli, obok skały Skaros.
Imerovigli jest ostatnim punktem, w którym możemy zaopatrzyć się w napoje i przekąski na dalszą wędrówkę. Na dalszym odcinku szlaku znajdziemy tylko bar z przekąskami działający w ścisłym sezonie.
Po wyjściu z miejscowości, po około 0,5 km odcinku mijamy około kilometrowy pas luksusowych hoteli z basenami. Budynki są położone tylko po prawej stronie szlaku, zatem z lewej strony przez cały czas możemy podziwiać kalderę w całej okazałości.
Wzdłuż szlaku możemy podziwiać Terra Theraic – utwardzone, porowate warstwy materiałów wulkanicznych, składające się z popiołu i odłamków wyplutych przez wulkan podczas erupcji. Pokrywają one wyspę Santorini na wysokość nawet kilku metrów.
Materiał ten po zmieszaniu z betonem może być utwardzany nawet w wodzie morskiej, przez co jest używany do tworzenia podwodnych budowli takich jak falochrony, mola czy brzegi kanałów. Niewykluczone, że materiał ten był także wykorzystywany starożytności jako składnik zaprawy murarskiej (w połączeniu z wapnem, wodą i piaskiem).
Wiosną zbocza kaldery porastają połacie kwiatów, co czyni krajobraz jeszcze bardziej malowniczym.
Dalej zabudowania kończą się, a szlak wznosi się na szczyt Profitis Ilias (317 m n.p.m.). Mijamy znajdujące się a południowym zboczu odbicie szlaku, wiodące do wbudowanego w ścianę kaldery Kościoła św. Antoniego (gr. Αγιος Αντωνιος / Agios Antonios, ang. Church of Agios Antonios). 250 metrów dalej znajduje się położony po lewej stronie szlaku Kościół św. Marka (ang. Church of Agios Markos / gr. Αγίου Μάρκου).
Nieopodal szczytu góry, na wysokości 304 m n.p.m. znajduje się kolejny kościół – poświęcony prorokowi Eljaszowi (ang. Church of Profitis Ilias, gr. Προφήτης Ηλίας). Jest to spory kościół na planie kwadratu z niebieską kopułą, wybudowany w 1750 roku. Kościół otacza ładny plac porośnięty sosnami – jest to miejsce w sam raz na krótki odpoczynek. Zaraz za kościołem możemy podziwiać ciekawe formacje zbudowane ze skał wulkanicznych.
W budynku obok kościoła znajdują się publiczne toalety, jednak nie zawsze są czynne.
Dalej ścieżka trawersuje zachodnie zbocze wzniesienia i na krótki odcinek schodzi do głównej ulicy łączącej Firę z Oią. Odcinek ten jest dość stromy i kamienisty. Jest też alternatywny odcinek szlaku, łatwiejszy, ale pozbawiony widoku na kalderę, który rozpoczyna się tuż przed kościołem Profitis Ilias.
Niestety na odcinku biegnącym asfaltem nie ma chodnika, dlatego trzeba uważać na przejeżdżające samochody i autokary.
Po około 400 metrach pokonanych asfaltem, odbijamy lekko w lewo w gruntową ścieżkę prowadzącą przez zaspy popiołów wulkanicznych. Przy skręcie, w sezonie, mieści się bar z przekąskami oraz przystanek dla osiołków – pozostałą część trasy można pokonać na ich grzbiecie. My jednak polecamy wybrać się dalej pieszo i nie męczyć biednych osiołków w tym upale.
Po kolejnym kilometrze docieramy do następnej ciekawostki geologicznej w tym regionie – wulkanów Mavro Vouno i Kokkino Vouno. Z głównego szlaku w prawo odbija ścieżka na przełęcz pomiędzy nimi i szczyt Mavro Vouno.
Dalej trawersujemy zbocze wulkanu i po około 600 metrach docieramy do położonego w odosobnieniu niewielkiego kościoła Psilos Stavros (ang. Church of High Cross, gr. ψηλός σταυρός / Psilos Stavros). Kościół jest położony na wysokości około 305 m n.p.m. Za nim szlak schodzi w dół.
Podążając dalej, możemy podziwiać ciekawe formacje skał wyplutych przez wulkan. Po kolejnych 700 metrach mijamy położony z prawej strony drogi kościół Profitis Ilias oraz odbicie drogi prowadzące do miejscowości Finikia.
Następnie wchodzimy do miejscowości Oia. Dalsza część szlaku wiedzie przez Oię promenadą, aż do parkingu przy jej drugim końcu.
Dostęp dla osób niepełnosprawnych: szlak nie nadaje się dla osób na wózkach inwalidzkich, przez większość trasy jest nieprzejezdny (dotyczy to także wózków dzieciecych).
