Wykopaliska Akrotiri

Informacje ogólne

Prehistoryczne Akrotiri na Santorini było jedną z najważniejszych osad na Morzu Egejskim. Nadal stanowi wyzwanie dla historyków i archeologów. Jest także wspaniałym miejscem dla turystów i obowiązkowym punktem na mapie dla odwiedzających Santorini. Nic w tym dziwnego, bowiem po erupcji wulkanicznej miasto zostało przykryte warstwą popiołu wulkanicznego i dzięki temu zachowało się tutaj wiele budynków w całości, fresków, innych dzieł sztuki oraz przedmiotów codziennego użytku, które można oglądać do dziś.

Akrotiri bywa nazywane greckimi Pompejami. Nie sposób czytając o obu tych miejscowościach nie dostrzec łączącego ich podobieństwa. Choć znajdziemy także wiele różnic. Jedną z nich jest wiek obu miast – gdy Pompeje dopiero się rozwijały (VII wiek p.n.e.), Akrotiri od tysiąca lat leżały przykryte warstwą popiołu…

Cywilizacja Minojska o 2-3 tysiące lat wyprzedziła inne cywilizacje europejskie. Po jej upadku potrzeba było wiele czasu, aby ponownie osiągnąć ten sam poziom rozwoju…

Historia prehistorycznego Akrotiri na Santorini

Szacuje się, że teren Akrotiri (którego starożytna nazwa nie jest niestety znana) został zamieszkany w późnym neolicie, co najmniej 4 000 lat p. n. e., albo nawet 5 000 p. n. e. Wtedy była to mała osada rybacka i rolnicza (uprawiano głównie zboża i oliwki). We wczesnej epoce brązu (3 000 lat p. n. e.) Akrotiri zaczęło się rozwijać tak, że pod koniec trzeciego tysiąclecia przed naszą erą stało się znaczącą miejscowością. Akrotiri posiadało własną flotę handlową i było położone na głównym szlaku morskim między Cyprem a Kretą, ponadto utrzymywało kontakty handlowe z Grecja kontynentalną, Dodekanezem, Cyprem, Syrią i Egiptem, na co wskazują liczne znalezione przedmioty importowane.

Miasto było duże (ok. 20 ha), bardzo rozwinięte i zamożne, o czym świadczą brukowane ulice, rozbudowany system odwadniający, specjalizacja rzemieślnicza, wielokondygnacyjne budynki z freskami pokrywającymi ściany, wyposażone w luksusowe meble, przedmioty codziennego użytku oraz sprzęty.

Mieszkańcy Akrotiri specjalizowali się między innymi w obróbce miedzi (o czym świadczą znalezione na miejscu narzędzia, formy oraz tygle do topienia metali).

Wybuch wulkanu i upadek Akrotiri na Santorini

Stan takiego dobrobytu trwał prawie całe tysiąclecie. Po tym czasie, w XVI w. p. n. e.  doszło do erupcji wulkanu, uważanych za jedną z największych w historii.

Spowodowała ona spustoszenie Akrotiri i reszty wyspy przez zasypanie warstwą wulkanicznych popiołów, dochodzącą miejscami do 40 metrów grubości. Warstwa popiołu opadła także na Rodos oraz Kretę, co więcej jego ślady znaleziono nawet na odległej Grenlandii.

Dokładna data wybuchu wulkanu Santorini nie jest znana. Datowanie radiowęglowe ujawniło, że mogło to być  między 1620 a 1530 r. p. n. e. Sugerowany jest również zakres dat 1570 – 1500 p. n. e. ze względu na podobieństwo wytworów kultury i rzemiosła w Akrotiri z innymi terenami, głównie minojską Kretą. Nadal jednak dokładna data jest przedmiotem dyskusji i sporów wśród archeologów i geologów.

Wiadomo, że przed samym wybuchem wulkanu wyspę Santorini nawiedziło trzęsienie ziemi o sile 7 w skali Richtera, które spowodowało fale o wysokości około 9 metrów. To ono w dużej mierze zniszczyło miasto (świadczą o tym pozostałości zawalonych budynków, a także ślady prób ich odbudowy). Wybuch nastąpił kilka dni później, wyrzucając w powietrze 15 miliardów ton magmy, na wysokość nawet 32 km (20 mil) i powodując falę tsunami o wysokości nawet 100 metrów.

Santorini leżało na terenie narażonym na relatywnie częste trzęsienia ziemi. Wiadomo, że jedno z nich miało miejsce około 50 lat przed wielkim wybuchem minojskim. W starożytnym mieście Akrotiri widać dowody na to, że miasto było wielokrotnie odbudowywane, a budynki naprawiane. Ulice odgruzowywano, a pozostały materiał układano pod ścianami budynków. Warstwa gruzu i pyłu, która pozostawała po trzęsieniu ziemi sięgała miejscami pierwszego piętra, z tego powodu partery w niektórych budynkach stały się piwnicami, dobudowywano nowe wejścia prowadzące bezpośrednio na piętro.

Najciekawsze znaleziska z terenu Akrotiri na Santorini

Akrotiri jest przypisywane do kręgu kultury minojskiej przez duże podobieństwo znalezionych fresków i artefaktów do wytworów pochodzących z innych miejsc cywilizacji minojskiej oraz ze względu na obecność inskrypcji zapisanych pismem linearnym A.

Do najciekawszych eksponatów znalezionych na terenie wykopalisk należą:

Freski

Jednymi z najistotniejszych znalezisk na terenie Akrotiri  są freski. Technika ich powstania jednak różni się od typowego sposobu wykonania fresku. Malowanie fresku w Akrotiri rozpoczynano bowiem gdy tynk był mokry, ale kończono go na suchej już powierzchni. Pigmenty użyte do malowania były otrzymywane z minerałów, co wpłynęło na trwałość prac. Używano następujących barw: białej, żółtej, czerwonej, niebieskiej, brązowej oraz czarnej.

Sztuka i kultura minojska są nadal badane i analizowane,  co jest możliwe dzięki temu, że freski z Akrotiri są bardzo dobrze zachowane, znacznie lepiej niż te z Knossos na Krecie.

Odkrycie fresków nasunęło wiele pytań, na przykład jaka była ich funkcja, w jakich częściach wnętrz się pojawiały, czy malowidła na tej samej ścianie, ale o różnych skalach i poziomach należałoby odczytywać osobno czy razem, jako całość, czy to, że freski pojawiają się w jednym pomieszczeniu jakoś je ze sobą łączy…Te i wiele innych pytań czekają nadal na odpowiedź.

Ceramika

Duża część artefaktów to wyroby ceramiczne, ponieważ to najtrwalszy i najpowszechniejszy pojemnik do przechowywania używany w starożytnych społeczeństwach.  W Akrotiri znaleziono bardzo dużo różnego rodzaju glinianych naczyń. Były bardzo dobrze zachowane – niektóre zawierały nawet resztki zawartości (np. oliwy). Miały różne zastosowania (jedne służyły do celów praktycznych – np. magazynowania i przechowywania przedmiotów, jedzenia oraz gotowania, a inne do celów rytualnych i religijnych). Różniły się od siebie wielkością, kształtem, a także namalowanymi wzorami. Znaleziono wiele naczyń zdobionych malowidłami przedstawiającymi zwierzęta (takie jak lwy, dzikie kozy, delfiny i jaskółki), a także motywami roślinnymi (kwiaty, trawy, trzciny).

Meble

W skutek dostania się pyłu wulkanicznego do wnętrz domów, powstały negatywy drewnianych przedmiotów. Negatywów tych można użyć jako form i w ten sposób stworzyć odlewy z mebli lub ich części. Znaleziono między innymi pozostałości stolików, taboretów, łóżek, szafek i komód.

Figurki i posążki

Ciekawą kolekcję figur z Akrotiri wystawia Narodowe Muzeum Archeologiczne w Atenach – wśród nich znajdziemy między innymi naczynia w kształcie głów zwierząt, służące prawdopodobnie do nalewania wina.

Jedną z najciekawszych figurek znalezionych na terenie Akrotiri jest złoty posążek przedstawiający kozła – odkryta w 1999 roku w nienaruszonym stanie (była schowana w drewnianym pudełku umieszczonym w glinianej skrzyni). Została wykonana metodą wosku traconego (wykonanie woskowego pierwowzoru, następnie oklejenie go, usunięcie wosku i wypełnienie formy płynnym metalem), a wystające elementy zostały przylutowane. Figurę można oglądać w Muzeum Prehistorycznej Thery w Firze.

Znaleziono także:

• wyposażenie prehistorycznych łazienek, np. wanny,
• piecyki, lampki oliwne,
• stoły ofiarne ozdabiane tą samą techniką co ściany,
• przedmioty z brązu i metali, narzędzia.

Jednak udając się na zwiedzanie wykopalisk  w Akrotiri można obejrzeć tylko nieliczne z wyżej wymienionych rzeczy, ponieważ większość z nich obecnie znajduje się w Muzeum Archeologicznym w Firze, a niektóre freski oraz eksponaty znajdują się w Narodowym Muzeum Archeologicznym w Atenach.

Stanowisko archeologiczne

Ze względu na fakt, że Akrotiri było całym miastem, wykopaliska są podzielone na sektory, kompleksy i budynki. Przyjrzyjmy się najciekawszym z nich.

Kompleksy budynków:

Kompleks Alpha

Sektor Alpha składa się z dwóch budynków stykających się ścianami. Są to mniejsze domy należące najprawdopodobniej do mniej zamożnych mieszkańców.

• Dom Alpha Wschodni (Alpha-East) to dwukondygnacyjny budynek mający powierzchnię zabudowy około 100 m², a powierzchnię łączną – 200 m². Jest całkowicie odkopany. Część budynku najprawdopodobniej pełniła funkcję sklepu (znaleziono pozostałości regałów oraz wiele waz do przechowywania – pitos, które pozostawiono w Akrotiri i można je oglądać w oryginalnym miejscu odnalezienia). W jednym z pomieszczeń odkryto także palenisko, sporej wielkości garnek do gotowania oraz narzędzia. W innym znajdował się najprawdopodobniej warsztat tkacki.
• Dom Alpha Zachodni (Alpha-West) to częściowo odkopany budynek, w którym znaleziono między innymi pozostałości młyna do mielenia zboża. Ciekawostką jest zachowany ślad po zawiasie i zasuwie w drzwiach.

Kompleks Beta

To dwukondygnacyjny dom prywatny znajdujący się w południowej części wykopalisk Akrotiri. Jego powierzchnia wynosi około 260 m². Uważa się, że składał się z dwóch połączonych ze sobą budynków (budynek północny Beta-North i południowy – Beta-South).

Znajdowały się w nich słynne freski:

• Antylopy (obecnie wystawiane w Narodowym Muzeum Archeologicznym w Atenach)
• Boksujący się chłopcy (obecnie wystawiane w Narodowym Muzeum Archeologicznym w Atenach)
• Małpy wspinające się po skalistym brzegu rzeki (obecnie wystawiane w Muzeum Prehistorycznej Thery w Firze na Santorini)

Ponadto w budynku południowym mieścił się magazyn zawierający stojące w rzędach wielkie gliniane naczynia (tzw. „pitos”), a także kuchnia pełna ceramiki do gotowania i przechowywania żywności.

Wschodnia część obu domów została poważnie uszkodzona przez ulewne deszcze i przepływający w tym miejscu potok.

Kompleks Gamma

Sektor Gamma znajduje się na zachód od Sektora Beta, przy ulicy Telchines i jest dopiero częściowo odkopany. Składa się z dwóch domów oddzielonych wąską uliczką (budynek północny – gamma-south  i południowy gamma-north). Budynki uległy znacznemu zniszczeniu podczas trzęsienia ziemi, które miało miejsce około 50 lat przed erupcją minojską. Nagromadzony gruz i pył wulkaniczny sięgnął do wysokości około 1,5 metra.

Ze znajdującego się w budynku północnym wyposażenia (łóżka oraz leżące obok gliniane naczynia i narzędzia) można wnioskować, że pełnił funkcję tymczasowego ambulatorium dla rannych poszkodowanych podczas trzęsienia ziemi. Widoczne są także modyfikacje i naprawy budynku po kataklizmie.

Z kolei w budynku południowym znaleziono dowody na to, że po trzęsieniu ziemi wzmacniano ściany, a dawne pierwsze piętro zostało przerobione na pół-piwnicę. Dobudowano także wejście prowadzące bezpośrednio do drugiej kondygnacji oraz odcięto prawdopodobnie najbardziej zniszczone skrzydło budynku (zamurowano drzwi). Obecność kamiennych i metalowych narzędzi świadczy o tym, że w budynku mieścił się warsztat.

W sektorze Gamma znaleziono także fragment fresku z rysunkiem spirali.

Kompleks Delta

W jego skład wchodzą cztery domy, mieszczące się w centralnej części wykopalisk:

• Dom Delta Południowy (Delta-South) – dwukondygnacyjny, o powierzchni zabudowy 159 m² i powierzchni łącznej 264 m². Jedno z pomieszczeń było przeznaczone na warsztat tkacki, a na górze znajdowała się weranda. W budynku znaleziono także wazy pitos.
• Dom Delta Zachodni (Delta-West) – dwupiętrowy budynek o powierzchni zabudowy 189 m² i powierzchni łącznej 389 m². Znaleziono w nim między innymi pomieszczenie pełniące funkcję łazienki z dużą liczbą glinianych naczyń oraz wanną, oraz warsztat tkacki z obszernymi oknami skierowanymi na Trójkątny Plac.
• Dom Delta Północny (Delta-North, Xeste 1) – trzypiętrowy budynek o powierzchni zabudowy 137 m² i powierzchni łącznej 319 m². Znaleziono w nim między innymi trzy skrzynie do przechowywania zbudowane z cegieł mułowych.
• Dom Delta Wschodni (Delta-East) – najmniejszy z budynków odkrytych w Akrotiri o powierzchni zabudowy około 96 m² i powierzchni łącznej 192 m².

Znaleziono w nich wiele ciekawych artefaktów. Są to m.in. przedmioty wykonane z kamieni szlachetnych i brązu oraz importowana ceramika. Ponadto we wschodnim budynku znajdował się fresk przedstawiający krajobraz skalny z kwitnącymi liliami i latającymi między kwiatami jaskółkami (słynny wiosenny fresk). W tym budynku znaleziono również skrypt z pismem linearnym A.

Kilka z najbardziej imponujących budynków:

Dom zachodni (West house)

Jest to z kolei średniej wielkości trzypiętrowy budynek zagospodarowany w przemyślany sposób. Powierzchnia zabudowy budynku wynosiła około 147 m², a łączna powierzchnia wszystkich pięter – ponad 345 m². Znajduje się w zachodniej części wykopalisk (stąd jego nazwa).

Na parterze budynku znajdowały się 8 pokoi, które zajmowały magazyny, warsztaty oraz kuchnia.  Znaleziono także młyn do mielenia ziarna na mąkę. Na piętrze, obejmującym 7 pokoi, znajdowały się pomieszczenia do tkania, do przechowywania naczyń glinianych, dwa pokoje z naściennymi malowidłami oraz toaleta (z której prowadziła gliniana rura odpływowa do systemu odwadniającego pod domem).

Dwa freski przedstawiały rybaków, kolejny – młodą kapłankę. Pokój zdobił także fryz flotylli (fryz to długi, ozdobny fragment ściany znajdujący się przy suficie, rzeźbiony lub malowany) który biegł wokół wszystkich ścian i ukazywał zamorską podróż, podczas której statki zatrzymywały się w kilku portach, aby wreszcie dotrzeć do portu docelowego – starożytnego Akrotiri.

Na trzecim, ostatnim piętrze znajdował się 1 pokój.

Dom dam (House of the Ladies)

To również dość duży, trzypiętrowy budynek, w którego środku znajdował się świetlik (okno w dachu). Na każdym z pięter znajdowało się 10 pomieszczeń. Powierzchnia zabudowy budynku wynosiła około 184 m², a łączna powierzchnia wszystkich pięter – ponad 463 m².

Prawdopodobnie dom prywatny należący do bogatych mieszkańców miasta. Swoją nazwę zawdzięcza odkrytemu wewnątrz freskowi  z Damami i Papirusem (Cyperus Papyrus).

Niestety jego północna część została prawie doszczętnie zniszczona.

Xeste 3

To duży, trzypiętrowy budynek znajdujący się w południowo – zachodniej części wykopalisk, blisko ówczesnej linii brzegowej. Został zbudowany z kamienia, cegieł oraz drewna. Na pierwszym i drugim piętrze znajdowało się 14 lub 15 pomieszczeń. Trzecie piętro było mniejsze i obejmowało tylko obszar wokół klatki schodowej. Powierzchnia zabudowy budynku wynosiła około 283 m², a łączna powierzchnia wszystkich pięter – ponad 620 m². Do budynku przynależał niewielki dziedziniec.

Większość ścian budynku zdobiły freski przedstawiające postacie ludzkie, zwierzęce, oraz motywy roślinne. Ozdobiona freskami była nawet klatka schodowa. W żadnym innym budynku na terenie Akrotiri nie znaleziono takiej kolekcji malowideł ściennych jak w Xeste 3.

Dwa z nich wzbudziły największe zainteresowanie archeologów. Pierwsze przedstawia ołtarz i trzy kobiety na polu z kwitnącymi krokusami. Drugie natomiast ukazuje zbieraczy szafranu. Przypominają one malowidła z Korytarza Procesji i Wielkich Schodów w Knossos.

Uważa się, że budynek Xeste 3 był pałacem należącym do zamożnych mieszkańców Akrotiri. Część budynku prawdopodobnie służyła jako warsztat (znaleziono narzędzia szlifierskie, pojemniki do magazynowania, surowce, kawałki obsydianu). W budynku znaleziono także artefakty religijne, jednak uważa się, że nie był on świątynią – raczej były to przedmioty należące do właścicieli budynku, służące ich osobistej modlitwie oraz zaproszonym gościom.

Xeste 4

To monumentalny budynek, co najmniej trzypiętrowy, największy z odkrytych do tej pory. Jego powierzchnia zabudowy wynosiła 367 m², a łączna powierzchnia wszystkich pięter aż 957 m². Elewacja budynku była zbudowana z białego i zielonego tufu (tuf – porowata, miękka skała składająca się  w co najmniej 75% z popiołu wulkanicznego, używana jako budulec w czasach starożytnych).

Na ścianach klatki schodowej znajdują się freski przedstawiające naturalnej wielkości mężczyzn, którzy idą po schodach w procesji, niosąc różne przedmioty.

Najprawdopodobniej ten budynek był przeznaczony na użytek publiczny. Świadczy o tym jego wielkość, szerokie drzwi wejściowe, oraz „polythyron” – rzędy dwuskrzydłowych drzwi do pomieszczeń sięgających sufitu, umieszczonych obok siebie w taki sposób, że otwierając je możemy uzyskać jedno duże pomieszczenie.

Historia odkrywania

Początki wykopalisk sięgają XIX w., kiedy w kamieniołomie znaleziono kilka artefaktów. W 1867 r. francuski geolog F. Fouque zaczął prowadzić w tym miejscu wykopaliska. Jednak prace archeologiczne na większa skalę zostały zapoczątkowane wiek później, w 1967 roku przez Spyridona Marinatosa, który trafnie wybrał miejsce poszukiwań i wraz z zespołem zaczął odkrywać pozostałości po dawnym mieście.

Spyridon Marinatos chciał poprzez wykopaliska zweryfikować swoją teorię mówiącą o tym, że erupcja wulkanu była odpowiedzialna za upadek cywilizacji minojskiej.

W początkowych latach prac dużo wysiłku poświęcono na przygotowanie warsztatów i obszarów do przechowywania, naprawy i badania znalezisk archeologicznych.

Po śmierci Marinatosa w 1947 r. prace archeologiczne przejął profesor Christos Doumas. W 2005 roku z powodu braku funduszy przerwano poszukiwania. W 2016 r. znalazł się sponsor wspierający wykopaliska i dzięki temu prace pod kierownictwem Doumasa trwają do dziś.

Fragmenty pierwszych fresków zostały odkryte w 1968 r. w sektorze Alfa i przedstawiały głowę Afrykańczyka, głowę niebieskiej małpy oraz niebieskie latające ptaki.

Do tej pory w Prehistorycznym Akrotiri na Santorini zidentyfikowano ponad 40 budynków, a szacuje się, że odkryte zostało dopiero około 30% miasta.

Historia udostępnienia publicznego

Aby ochronić teren, w 2000 roku zbudowano zadaszenie, które niestety w sierpniu 2005 roku zawaliło się zabijając brytyjskiego turystę. Miał 45 lat i był na wakacjach z żoną. Sześć innych osób zostało rannych w tym wypadku. Przez 7 lat, do kwietnia 2012 r. miejsce było zamknięte dla turystów.

Obecnie starożytne Akrotiri chroni metalowo-drewniana konstrukcja oraz bioklimatyczny dach (znajdujący się na poziomie gruntu), a wewnątrz utrzymywana jest odpowiednia temperatura i wilgotność. Dookoła wykopalisk oraz pomiędzy częścią budynków prowadzą chodniki, a w najciekawszych miejscach znajdują się tarasy, dzięki którym turyści mogą znaleźć się naprawdę blisko prehistorycznych budynków. W Akrotiri nie ma sztucznego oświetlenia, zatem najlepiej wybrać się na zwiedzanie w okolicach południa, gdy przez okna w dachu wpada najwięcej światła.

Większość artefaktów odnalezionych na terenie wykopalisk Akrotiri można oglądać w Muzeum Prehistorycznej Thery w Firze.

We wrześniu 2012 roku wybudowano również ścieżkę (szlak turystyczny) łączącą wykopaliska z miastem Akrotiri, o którą dbają wolontariusze oraz miejscowa ludność.

Akrotiri i Santorini jako mityczna Atlantyda

Tematyka Atlantydy bardzo często pojawia się w kulturze i sztuce. Jest także podejmowana przez naukowców. Atlantydę, tę mityczną krainę rozwiniętej cywilizacji jako pierwszy opisał starożytny filozof Platon. Miał to być dostatni ląd, pełen bogactwa. Pierwszym władcą był Atlas, od którego imienia pochodzi nazwa Atlantyda. Kraina miała zostać zniszczona przez kataklizmy takie jak trzęsienie ziemi i zniknięcie pod powierzchnią wody.

Choć wielu badaczy uważa, że mit o Atlantydzie to tylko wymyślona przez Platona historia, która miała przedstawiać jego poglądy oraz wizję państwa, to powstało również wiele hipotez, które sytuują zaginioną krainę w różnych miejscach na ziemi. Jednym z takich miejsc jest właśnie Akrotiri ze względu na jej wysoko rozwinięta cywilizację i panujący tam dobrobyt oraz zniszczenie wywołane katastrofą naturalną, a przez to – zniknięcie na tysiące lat. Kto wie, może zniszczona miejscowość rzeczywiście była Atlantydą?

A jeśli tak nie było, to pewnym pozostaje, że Akrotiri było dostatnim miastem i poziom jego cywilizacji jak na tamte czasy jest zadziwiający.

Informacja praktyczne

Wykopaliska można zwiedzać od listopada do marca, od wtorku do niedzieli w godzinach 8:00- 15:00. Natomiast od kwietnia do października wykopaliska są otwarte dla turystów codziennie od 8:00 do 20:00.

Pełna bilet wstępu kosztuje 12 euro, a ulgowy- połowę tej kwoty, czyli 6 euro. Istnieje także możliwość zakupienia biletu obejmującego wstęp do Muzeum Archeologicznego, Muzeum Prehistorycznej Thery i Kolekcji Ikon i Artefaktów Kościelnych w Pyrgos. Jego koszt to 15 euro (jest ważny przez 3 dni od daty zakupu).

Przy wykopaliskach znajdują się tablice informacyjne (w języku greckim i angielskim), oraz bardzo ciekawa komputerowa wizualizacja starożytnego miasta (można oglądać film przedstawiający prawdopodobny wygląd tego miejsca w czasach świetności, jednocześnie patrząc na pozostałości budynku ukazanego w wizualizacji).

Aby dowiedzieć się więcej na temat historii Akrotiri oraz obejrzeć je bardziej świadomie można kupić przewodnik audio lub zwiedzić je z miejscowym przewodnikiem.

W pobliżu znajduje się również kawiarnia oraz sklep z upominkami i ksiażkami wspierający wykopaliska i odkrywanie tego prehistorycznego miejsca.

Ogromną zaletą dla zwiedzających jest również to, że wykopaliska są pod zadaszeniem, tak więc nie trzeba się obawiać prażących promieni słonecznych w czasie wizyty.

Lokalizacja prehistorycznego miasta Akrotiri na Santorini

Stanowisko archeologiczne Akrotiri znajduje się na południowy wschód od współczesnej wioski o tej samej nazwie, w południowo-zachodniej części półksiężycowej wyspy Thira, ok. 200 m od brzegu morza Egejskiego.

Przed stanowiskiem archeologicznym znajduje się obszerny płatny parking dla samochodów i autokarów. Do Akrotiri dojeżdża także autobus z Firy.

Ciekawostki

Jak już wcześniej wspomniano, nie wiadomo jak w starożytności określano wioskę, a wykopaliska otrzymały nazwę Akrotiri od współczesnej wioski sąsiadującej z nimi.

Wokół tego miejsca i jego historii pozostaje więcej niewiadomych. Tajemnicze pozostaje również trzęsienie ziemi poprzedzające wybuch wulkanu. Jedni naukowcy uważają, że miało ono miejsce krótko przed erupcją i już wtedy zaczęto opuszczać miasto. Inni sadzą, że oba wydarzenia dzielił dłuższy czasu, w którym mieszkańcy Akrotiri zaczęli je odbudowywać. Jak dotąd pozostaje to niewyjaśnione, jednak wiadomo na pewno, że mieszkańcy wiedzieli o erupcji na tyle wcześnie, że zdołali opuścić swoje domy oraz zabrali najcenniejsze przedmioty. Dzięki temu w Akrotiri prawdopodobnie nikt nie zginął z powodu wybuchu (w przeciwieństwie do mieszkańców Pompejów, którzy nie mieli tyle samo szczęścia).

Prehistoryczne Akrotiri przed wielkim wybuchem było wielokrotnie nawiedzane przez trzęsienia ziemi, o czym świadczą dowody kilkukrotnej odbudowy po zniszczeniach przez nie spowodowanych.

Z pewnością jeszcze przez wiele lat wszystkie tajemnice osnuwające Akrotiri nie zostaną rozwikłane, niemniej jednak warto spotkać się z kulturą minojską, osadą, ginącą  w mrokach historii oraz namacalnymi pozostałościami tamtych czasów, które w tak dobrej formie przetrwały długi czas.

Zwiedzając wykopaliska Akrotiri można naprawdę podziwiać poziom cywilizacji minojskiej. Ciekawostkę bowiem stanowi również fakt, iż do niektórych domów była również doprowadzona ciepła woda, pochodząca prawdopodobnie ze źródeł termalnych. Z pewnością po odwiedzeniu wykopalisk archeologicznych można dowiedzieć się jeszcze więcej o tej fascynującej cywilizacji. Nawet jeśli nie zostaną odkryte wszystkie budynki, artefakty oraz ich przeznaczenie. A nawet taka niepewność może sprawić, że Akrotiri stanie się wyjątkowym, zapadającym w pamięć miejscem podczas zwiedzania Santorini.